مزرع سبز فلک دیدم و داس مه نو

یادم از کشته خویش آمد و هنگام درو

غمناک نباید بود از طعن حسود ای دل

شاید که چو وابینی خیر تو در این باشد

د بدم الان

دیده بدبین بپوشان ای کریم عیب پوش

زین دلیری‌ها که من در کنج خلوت می‌کنم

من و انکار شراب این چه حکایت باشد

غالبا این قدرم این کفایت باشد

دوش سودای رخش گفتم ز سر بیرون کنم

گفت کو زنجیر تا تدبیر این مجنون کنم

منم که شهره ی شهرم به عشق ورزیدن

منم که دیده نیالوده ام به بد دیدن

نماز شام غریبان چو گریه آغازم

به مویه‌های غریبانه قصه پردازم

همش م اخه

مراد دل ز تماشای باغ عالم چیست ؟


به دست مردم چشم از رخ تو گل چیدن

مدیونی اگه غیر این فکر کنی

ههههههه پس چی فک کردی ؟؟؟؟؟

نيکی و بدی که در نهاد بشر است

شادی و غمی که در قضا و قدر است

با چرخ مکن حواله کاندر ره عقل

چرخ از تو هزار بار بيچاره تر است

تو از سوز چگر پیمانه ای چون لاله پیدا کن

که از هر پاره سنگی چشمه ساری میشود پیدا

ای آمده از عالم روحانی تفت حیران شده در پنج و چهار و شش و هفت
می نوش ندانی ز کجا آمده‌ای خوش باش ندانی بکجا خواهی رفت